Bijgewerkt op: 24 jan. 2022
Net als iedere Nederlander heb ik met afschuw gekeken naar de BOOS uitzending van afgelopen donderdag. Na de enorme schok komt al snel de vraag naar boven “wat nu?”. Hoe gaan we situaties als deze voorkomen in de toekomst? Eén ding is zeker, we moeten ons niet enkel en alleen richten op de slachtoffers. Zij zullen immers geen hulp vragen of melding maken als zij zich niet veilig of gehoord voelen. Naast slachtoffers kun je kijken naar daders. Dat is belangrijk, maar ook lastig. In veel gevallen weten de daders echt wel dat ze fout zitten, maar hebben zij weinig reden om te stoppen.
Ik richt mij het liefst op de mannen. En dan bedoel ik niet de man als dader, maar de man als omstander. Als broer, als vriend, als collega of gewoon als een voorbijganger op straat. De meeste mannen hebben geleerd om niet over andermans grens te gaan en mensen met respect te behandelen. Dus geen vrouwen nafluiten, ze niet ongevraagd aanraken en niet blijven doordrammen als ze “nee” zeggen.
Toch voel ik mij ’s avonds op straat onprettig als ik nét iets te lang in hetzelfde tempo loop als de vrouw voor mij, of als ik een vrouw passeer in een iets donkerdere straat. Voel ik mij een slachtoffer? Nee, absoluut niet. Ik ben vooral klaar met de daders die van mij een “dader” maken.
Dus laten we het er ook als mannen over hebben. Hoe kunnen wij seksueel grensoverschrijdend gedrag herkennen en wat kunnen wij als omstanders doen? Ik ga graag met mannen in gesprek. Wil je binnen jouw organisatie meedenken en dit probleem aanpakken, kijk dan op nielsdezeeuw.nl/mannen
Comments